Het is
ongeveer 240 km naar Húsafell. Daar gaan we naar toe om een van de hoogtepunten
van onze trip te beleven. Met een Monstertruck dwars over de gletsjer
Langjökull. Je gaat van een hoogte van ongeveer 600 m naar 1280 m om
uiteindelijk uit te komen bij de ingang van de tunnel, die de gletsjer inloopt.
Het is een
project dat voor het eerst dit jaar is geopend op 1 juni. Daarvoor hebben ze in
5 jaar tijd de tunnel geboord en onderzocht of het haalbaar was. In die 5 jaar
heeft men ook geoefend met het rijden van monstertrucks over de gletsjer, zodat
er zoals ze zelf zeggen: “Zeer ervaren chauffeurs” de truck rijden. In de
tunnel zijn allerlei faciliteiten zoals onder andere een heuse wedding chapel.
Het leek ons
interessant om dit eens mee te maken. Onderweg maken we contact met het
boekingskantoor of er voor morgen, dinsdag 4 augustus, nog plaatsen zijn in de
trip van 13.00 uur. En dat is gelukt! Op de camping in Húsafell is een kantoortje
dat alles regelt en waar wij de tickets krijgen voor de trip.
Dag 24
We gaan met
eigen vervoer naar het basiskamp dat opzicht al een trip is van ongeveer een
halfuur over een zeer slecht pad met veel stijging, om dan daar over te stappen
in de Monstertruck. Om 13.00 uur is het vertrek gepland!! Wij zijn al om twaalf
uur in het basiskamp en nemen vast wat poolshoogte van wat er zich allemaal
afspeelt. Er blijkt nog een firma te zijn die dit evenement organiseert. Zij hebben
er ook nog de verhuur van sneeuwscooters bij en het uitproberen van
sledehonden. Alles is hier gefixeerd op de outdoor beleving.
Om precies
één uur wordt de truck geladen met gasten die mee willen en die uiteraard een
flink bedrag aan IJslandse Kronen hebben gedoneerd, want voor niks gaat zelfs
in IJsland de zon niet meer op.
Op het
moment dat de chauffeur zegt dat we gaan laden sta ik (toevallig)helemaal
vooraan om in te stappen. Een plekje met de neus tegen de voorste ruit laat ik
me niet meer afpikken en met een klein beetje de ellenbogen gebruiken en
vriendelijk lachen, gaat dat best. Thomas en Renée zitten “balkon loge” in de
truck. De 800 pk wordt gestart en langzaam rolt het gevaarte van de
parkeerplaats. Het eerste stuk gaat behoorlijk steil omhoog richting de rand
van de gletsjer.
De truck
stopt net voor hij de gletsjer op rijdt om zijn banden te laten aflopen, anders
zou hij nooit vooruit komen door de diepe sporen. De truck schakelt in zijn
laagste versnelling en we horen een angstaanjagend gebrom onder de motorkap vandaan
komen en dan rolt hij de gletsjer op.
Je voelt de
truck allerlei kanten heen glijden en ook diepe sporen maken in de ijskap.
Ongeveer 40
minuten denkt de chauffeur nodig te hebben om het ritje naar boven te doen en
het hoogteverschil van 650 m te overbruggen.
Vanuit het
raam zien we de sneeuwscooters en de sledehonden in actie.
Dit is toch
echt wel gaaf om het een keer op deze manier mee te maken.
Na precies
veertig minuten zijn we aan de ingang van de tunnel. Hier stappen we uit en
wordt de groep in tweeën gesplitst. En wij boffen al weer! Dachten we eindelijk
verlost te zijn van onze Italiaanse medeburgers, zitten we nu gezellig met 15
Italianen in een groep! Goed voor mijn Italiaans, denk ik maar. De gids die ons
het verhaal verteld over het ontwikkelen van deze onderneming spreekt Engels en
hij wordt bijgestaan door een Italiaanse tolk. Elke paar zinnen worden eerst in
het Italiaans vertaald voor de gids weer verder kan vertellen.
We gaan de
tunnel in en na vijftig meter wordt er gestopt in een uitholling waar bankjes
staan. Daar wordt door de gids verteld dat voor onze eigen veiligheid wij op
scherp worden gezet, dat betekend: antislipklikkers onder je schoenen. Bij het
inschrijven voor deze toer stond er op de voucher duidelijk vermeld dat er
stevig, waterbestendig schoeisel moet worden gedragen. Maar daar dachten onze
Italiaanse vrienden toch wat anders over.
Er waren
erbij die schoenen droegen naar de laatste Italiaanse mode en die zijn
eigenlijk niet geschikt voor deze “safari“. Maar met een beet goede wil lukt
het ook deze mensen op scherp te krijgen en kunnen we verder de tunnel in.
Het
is reuze interessant om over de aanleg en vooral de opbouw van de gletsjer te
zien en te horen. Ook zijn er delen mooi uitgelicht.
De wedding chapel word bezocht
met een heus altaar en kerkbankjes maar volgens de gids heeft er nog geen
plechtigheid plaats gevonden. We vervolgen onze tocht en zien dat een paar tochtgenoten
het al een beetje moeilijk krijgen. Het springen van de ene voet op de andere
is begonnen en het lijkt er op dat de kleding ook niet helemaal voldoet aan de
temperaturen. Ook de Italiaanse gids kan het klapperen met zijn tanden maar
ternauwernood onderdrukken.
Maar hij knokt zich er manmoedig doorheen. Het gaat
er om dat je het maar naar je zin hebt. Daar was ik bij de overige groepsleden
niet zo zeker van. Na tien minuten in de ijstunnel dacht een deel van de groep
daar anders over en wordt er jaloers naar ons schoeisel en warme jack gekeken.
Ook het fotograferen gaat niet van een leien dakje. Ik verwacht redelijk wat
bewogen beelden, een camera stil houden als je het heel koud hebt valt niet
mee.
Voor ons was
de excursie fantastisch! Na 1 uur zijn we weer boven de grond. We hebben
genoten en zien de arme Italiaantjes snel de warme Monstertruck invluchten.
De terugweg
verloopt wat makkelijker voor het monster, dat is bergaf. Al met al een leuk
outdoor festijn en geweldig om mee te maken.
Om half vier
rijden we weg van het basiskamp en twee uur later zijn we op camping nr. 13.
Dag 25
Op naar
Reykjavik vandaag. We hebben al in geen weken meer een fatsoenlijke shopping Mall
gezien dus hoogste tijd om daar verandering in te brengen.
Het is vanaf
de camping een klein uurtje rijden. Via een tunnel van 6 km onder de
Hvalfjördur door zien we 10 km voor de stad een tankstation en gaan we voor de
vierde keer de auto in bad doen. Hij ziet er beestachtig uit na zo’n 280 km
gravel road. Gelukkig is dat in IJsland overal gratis. Er hangen drie borstels
met lange steel, aangesloten op de waterleiding, die je mag gebruiken om de
auto weer spic en span te krijgen. Dan nog even een paar WhatsApps naar de
familie plus een bakkie koffie en op naar het centrum van Reykjavik.
Het was even
zoeken maar dan vinden we een parkeergarage vlak bij de hoofdwinkelstraat van
de stad. Je kan eigenlijk alles te voet doen, zo groot is het nou ook weer niet.
In de winkelstraat is het een drukte van jewelste. Er staat een DJ muziek te
draaien voor Dunkin Donuts die vandaag zijn deuren opent. Twee klerenkasten van
bewakers zorgen dat alles in goede banen verloopt. De rij die wat te eten wil
hebben groeit gestaag, het lijkt er op dat de mensen dat er waarschijnlijk iets
gratis bij aangeboden krijgen.
We kijken
het even aan en gaan dan richting de enorme betonnen kolos die, de grote kerk
heet. Het is een leuke stad. Zeker het centrum met nog heel veel kleine winkels
in erge leuke pandjes.
Na een aantal uren hebben we het centrum gezien en gaan
op weg naar de grootste shopping Mall van Reykjavik. Ook daar kun je met de
credit card of goed gevulde portemonnee erg goed terecht. Om half vijf rijden
we terug naar Akranes en al weer is er een dag om. We hebben nog maar een week
en we willen nog zoveel.
Toet,toet,
op naar het volgende evenement!!
